Μέχρι σήμερα, δεν γνωρίζουμε ακόμα την οριστική ιστορία για τη δημιουργία του κλασικού έργου της Disney του 1994, The Lion King. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι πολλές από τις λεπτομέρειες προήλθαν από μια ιαπωνική σειρά anime από τη δεκαετία του '60 που ονομάζεται Kimba The White Lion. Όταν ρωτήθηκε για αυτό μόλις το 2019, η Disney απέφυγε την ερώτηση. Για αυτούς, υπάρχει μόνο μια οριστική ιστορία αυτής της ταινίας… Και είναι επίσης πολύ συναρπαστική…
Πριν από την κυκλοφορία της ζωντανής μεταφοράς του Jon Favreau του The Lion King της Disney, το Forbes κυκλοφόρησε μια συναρπαστική προφορική ιστορία ή τη δημιουργία και την παραγωγή της αγαπημένης παιδικής ταινίας όλων. Φυσικά, πολλοί Millennials (όπως και οι γονείς τους) εξακολουθούν να βουίζουν το "Be Prepared" ή να ξαναδημιουργούν διάσημες σκηνές από την ταινία.
Εδώ είναι πώς προέκυψε η ρίζα όλων αυτών των νοσταλγικών λεπτομερειών…
Πρώτα ονομάστηκε "King Of The Jungle" και βγήκε από το μυαλό του Jeffrey Katzenberg
Σύμφωνα με τη συνέντευξή της στο Forbes, η σεναριογράφος Linda Woolverton ισχυρίστηκε ότι ο πρώην επικεφαλής του τμήματος animation της Disney (και ο μελλοντικός ιδρυτής της DreamWorks) είναι ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για το The Lion King… Τουλάχιστον, η πρώτη του σύλληψη.
"Ήμουν σε μια ταινία που λεγόταν Homeward Bound και μετά ο Jeffrey Katzenberg με έβγαλε [αυτή την ταινία], για την οποία ήμουν αναστατωμένος, και με έβαλε σε αυτό το πράγμα που ονομάζεται "King of the Jungle", είπε η Linda Woolverton. Forbes. "Ο Τζέφρι ήθελε πολύ να κάνει την ενηλικίωση [ιστορία] ενός λιονταριού στην Αφρική. Κάπως έτσι επιστρέψαμε και έτσι, τον ρώτησα τι τον τράβηξε στην ιδέα, γιατί ήταν πολύ αφοσιωμένος στο έργο. Είπε μια πραγματικά ενδιαφέρουσα προσωπική ιστορία για την προδοσία [από] μια φιγούρα στη ζωή του. Αυτό με ώθησε σε αυτή τη συγκεκριμένη αφήγηση, που είναι ο Scar που προδίδει τον Simba. Η εμπιστοσύνη του Σίμπα στον Σκαρ, και ξέρετε πώς πάει η ιστορία από εκεί."
Πριν από τη Λίντα, υπήρχε ένα σενάριο που γράφτηκε με βάση τις ιδέες του Τζέφρι, αλλά σε κανέναν στο στούντιο δεν άρεσε. Έτσι, ο Τζέφρι ήξερε ότι έπρεπε να προσλάβει τη Λίντα και άλλα ταλέντα για να αλλάξει τα πράγματα.
Ο συν-σκηνοθέτης Rob Minkoff (ο οποίος προσλήφθηκε μαζί με τον Roger Allers για να ζωντανέψει την ταινία) είπε ότι η αρχική προσέγγιση της ταινίας ήταν πολύ νατουραλιστική. Αλλά όταν προσλήφθηκε ο Ρομπ, φρόντισε να κάνει την επιθυμία του να κάνει την ταινία πολύ πιο πνευματική.
"Ένιωσα πολύ έντονα ότι χρειαζόταν μια πνευματική διάσταση για να εμβαθύνει τις μυθικές ιδιότητες της αφήγησης", είπε ο συν-σκηνοθέτης Rob Minkoff στο Forbes. «Ο Ρότζερ [Άλλερς] ένιωθε πολύ με τον ίδιο τρόπο και έτσι συνεργαστήκαμε πολύ αποτελεσματικά. Φέραμε κάθε είδους αναφορές και διαφορετικές φιλοσοφίες."
Ένα ταξίδι στην Αφρική δημιούργησε έναν σημαντικό δεσμό
Μέρος αυτού του οράματος έπρεπε να αντικατοπτρίζεται στον οπτικό σχεδιασμό της ιστορίας, έτσι ο Christopher Sanders (ο σχεδιαστής παραγωγής) προσλήφθηκε στο ταξίδι αρκετά νωρίς.
"Το έργο βρισκόταν σε εξέλιξη για πολύ καιρό. Δούλευα στο Beauty and the Beast όταν είδα για πρώτη φορά σχέδια [για το Lion King]", είπε ο Christopher Sanders. "Σε εκείνο το σημείο, ονομαζόταν Βασιλιάς της Ζούγκλας. Υποθέτω ότι όταν ασχολήθηκα πραγματικά [με αυτό] και ξεκίνησα ήταν όταν μου ζητήθηκε να γίνω ένας από τους καλλιτεχνικούς διευθυντές. Δεν είχα σκηνοθετήσει ποτέ πριν και… πήγα στην Αφρική με το πλήρωμα σε εκείνο το σημείο. Ήταν το πιο εκπληκτικό ταξίδι που είχα ποτέ στη ζωή μου."
Όχι μόνο αυτό το ταξίδι στην Αφρική επέτρεψε στους οραματιστές να αντλήσουν έμπνευση για το τοπίο και την αφήγηση, αλλά δημιούργησε επίσης έναν δεσμό μεταξύ τους.
"Ήταν ένα από εκείνα τα πράγματα όπου αργότερα, καθώς εργαζόμασταν στην ταινία, θα υπήρχε μια στιγμή όπου ο Ρότζερ θα κοίταζε ψηλά και θα έλεγε, "Θα έπρεπε να το κάνουμε αυτό το πράγμα σαν…" και μετά κάποιος άλλος έλεγε «Εκείνη τη μέρα δίπλα στο ποτάμι» και έλεγε «Ναι!» Όλοι καταλάβατε τι μιλούσαν όλοι», εξήγησε ο Κρίστοφερ.
Η προφανής σαιξπηρική σύνδεση
Όποιος έχει διαβάσει τον "Άμλετ" μπορεί να δει τις ομοιότητες μεταξύ του εμβληματικού έργου του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και του Βασιλιά των Λιονταριών. Και αυτό έγινε πολύ επίτηδες.
"Εκείνη την εποχή, το μεγάλο πράγμα που έπρεπε να κάνουμε ήταν το ταξίδι του ήρωα, ο "Ήρωας με τα χίλια πρόσωπα", είπε η σεναριογράφος Linda Woolverton. Ωστόσο, η Λίντα βρήκε το παλιό βιβλίο συντριπτικό και η δομή της ιστορίας που βρισκόταν μέσα του δεν ήταν κατάλληλη για αυτό που έγινε ο Βασιλιάς των Λιονταριών. Αντίθετα, βρήκε μεγαλύτερη επιρροή από τον William Shakespeare.
Με τη βοήθεια του παραγωγού Don Hahn, του συν-σκηνοθέτη Roger Allers και Rob Minkoff, καθώς και των Brenda Chapman, Kirk Wise και Gary Trousdale, ολόκληρη η ιστορία ξαναδουλεύτηκε ώστε να ταιριάζει στη νέα επιρροή του Σαίξπηρ.
Εξαιτίας αυτής της δομικής αλλαγής, εισήχθησαν σημαντικά σκηνικά όπως η σκηνή του Stampede και η εξορία του Simba, το φάντασμα του Mufasa, ακόμη και η επιστροφή του Simba στο Pride Rock.
Όλα αυτά παρουσιάστηκαν στους επικεφαλής του στούντιο, συμπεριλαμβανομένων των Michael Eisner, Roy Disney Jr. και Jeffrey Katzenberg.
"Καθώς τελειώσαμε το γήπεδο, ο Άισνερ ρώτησε αν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τον Σαίξπηρ, συγκεκριμένα τον "Βασιλιά Ληρ", ως μοντέλο για τη γείωση του υλικού", είπε ο Ρομπ Μίνκοφ. «Αλλά ήταν η Μορίν Ντόνελι, παραγωγός της Μικρής Γοργόνας, που πρότεινε το «Άμλετ» να ήταν πιο κατάλληλο και αυτό συνδέθηκε με όλους. Θα μπορούσατε να ακούσετε μια συγκεντρωμένη αναπνοή αναγνώρισης καθώς το πλήθος μουρμούρισε: «Ο θείος σκοτώνει τον βασιλιά… φυσικά!». «Είναι ο Άμλετ με τα λιοντάρια!» δήλωσε ο Μάικλ και αυτό ήταν."
